czwartek, 5 maja 2011

wrzosiec bagienny

Erica tetralix – wrzosiec bagienny

występowanie: Europa (płn-zach Polska) 50-60cm wys.
LIŚCIE: mocno zredukowane w postaci igiełek, szaro zabarwione, lekko owłosione, w okółkach, brzegi podwinięte
KWIATY: na szczycie pędów (jak główka) po kilka-kilkanaście.
Kwitnie zazwyczaj na różowo w połowie VII
W.:bagna, torfowiska, wymagania takie jak wrzos –gleby kwaśne

wrzosiec krwisty

Erica carnea – wrzosiec krwisty(czerwony)

występowanie: Alpy, 20-50 cm wys, u nas nie występuje.
LIŚCIE: zredukowane w postaci igiełek, wokół pędów w okółkach (gł.po 3-4)
KWIATY: w kątach igieł w górnych pędach, płatki korony-dł.rurka z której wystaje słupek i pręciki o barwie kontrastowej.
Kwitnie III-IV
W.: podłoże wapienne

wrzos pospolity


R: Ericaceae – wrzosowate


Calluna vulgaris – wrzos pospolity


występowanie: Europa, do 60cm wys. Krótko wieczny max25 lat.
PĘDY:cienkie delikatne, pokryte całe w liściach.
LIŚCIE: nakrzyżległe, b. drobne
KWIATY: na górze pędu jednorocznego, pojedyncze. Działki kielicha dłuższe od płatków korony.kwitnie we wrześniu na fioletowo. Wytwarza mnóstwo bardzo drobnych nasion. Nie ma korzeni włośnikowych.
LIKOIDALNA grzybnia
OWOCE: torebka, otoczona zaschniętym okwiatem.
W:gleby kwaśne 3,5-5,5 pH, gleba przepuszczalna, szybko osuszająca się(najlepiej lekko suchawa), bez wody stojącej, stanowiska nasłonecznione

Rodzina bukszpanowate

R: Buxaceae – bukszpanowate

Buxus sempervirens – bukszpan wiecznie zielony


występowanie: Obszar Morza Śródziemnego, 6-8m wys. B.gęsty krzew.
LIŚCIE: drobne, jajowate, całobrzegie, na czubku mają wcięcie, ciemnozielone, błyszczące, ułożone naprzeciwlegle
PĄKI: w kątach i na końcah wierzchołku
KWITNIE na żółto IV, bardzo mocno pyli
OWOCE: 1cm śr. Trzy rogowate wyrostki. Po dojrzeniu aktywnie wyrzucają nasiona. Ma charakterystyczny zapach, twarde drewno. Bardzo dobrze znosi cięcie, ok. na żywopłoty(gł. Obwódkowe)
Wymagania środowiskowe jak u cisa.


Buxus sempervirens ‘Suffruticosa’
odm. Karłowata do 60-8¬0 cm wys. Mocno mrozoodporna, słabo rosnąca.
Liście minimalnie mniejsze niż gat.
Najlepszy z bukszpanów na żywopłoty obwódkowe.

Buxus sempervirens ’Angustifolia’
przyrosty roczne 30-40cm, pędy lekko przywiszające,
ok na wyższe żywopłoty
LIŚCIE wąskie długie bez wcięcia na wierzchołku

Buxus sempervirens 'Aureomarginata’

najbardziej wrażliwa na mrozy


Pachysandra terminalis – runianka japońska

występowanie: Japonia, do 20 cm wys.krzewinka z podziemnymi rozłogami(wszystkie części nagie)
PĘDY: nie drewniejące, elastyczne, zielone, zdolne do zakorzeniania się
LIŚCIE: skupione w rozetkach, skrętoległe, gruno ząbkowane w górnej części
KWIATY: zredukowana korona, kwitna pojedynczo na biało-nitki pręcików są białe, góra trochę ciemniejsza.
OWOCE: sporadycznie, białawe.
Typowa roślina okrywowa, lubi cień

Pachysandra terminali ‘Variegata’
Obwódki liścia kredowo-białe.
Nie nadaje się do zapełnienia dużych powierzchni

Rodzina berberysowate (berberysy i mahonia)


Rodzina: Berberidaceae – berberysowate 

Berberis julianae - berberys Juliany

występowanie: Chiny; 2-3m wys.;
PĘDY: grube, sztywne, w przekroju-żółty rdzeń.  
CIERNIE: trójdzielne, b.długie(do 3,5cm).  
LIŚCIE: sztywne, ciemnozielone, błyszczące, od spodu jaśniejsze, do 10 cm dł., kłujące, brzegiem równomiernie piłkowane, zimą zmieniają zabarwienie na czerwono-brązowe.  
PĄKI:w kątach liści, Kwitnie w V na żółto, kwiatostan grono, pręciki bardzo wrażliwe na dotyk-składają się do słupka.  
OWOCE: zielone->granatowo-czarne z silnym nalotem woskowym. Okwiat pozostaje zaschnięty na końcu owocu!  
W:średnio wytrzymały na mrozy, gleby lekkie, lubi słońce.nie na żywopłoty. 


Berberis verruculosa – berberys brodawkowaty

występowanie: Chiny; poj. 1,5m, grupa 2m wys.
PĘDY: sztywne, łukowato przywieszające, pokryte b.drobnymi brodawkami  
CIERNIE: trójdzielne, 1,5-2cm  
LIŚCIE: mniejsze niż u b.juliany(5-6 cm dł.)brzegi ościste, nierównomiernie piłkowane brzegi, błyszcząc ciemnozielone od góry, od dołu kredowo-białe.  
PĄKI w końcach liści, kwitnie na żółto.  
OWOCE: czarne z nalotem woskowym, bez okwiatu na końcu owocu
W: większa mrozoodporność niż b.juliany, ok. koło domu.
  

Mahonia aquifolium – mahonia pospolita

występowanie: Am. Płn.(USA, Kanada), 2m wys. Słabo się zagęszczająca zwłaszcza w zacienieniu bardzo rzadka. Brak rozgałęzień. 
PĘDY: proste, dość sztywne, bez rozgałęzień.
LIŚCIE: nieparzysto pierzasto złożone, poj.listek: od dołu śledziowaty i jaśniejszy, od góry silnie błyszczący, sztywny, ciemnozielony, brzegiem ząbkowany, tendencja do przebarwień na zimę  
KWIATY: grona(10-15 cm), na szczytach zeszłorocznych pędów, rozkwitają stopniowo od dołu do góry. Pręciki wrażliwe na dotyk! Kwitnie IV-V na żółto.
OWOCE: kuliste jagody 8-10mm śr., miąższ ciemnoczerwony silnie barwiący, skórka granatowoczarna z nalotem woskowym  
W: miejsca nasłonecznione, najlepiej lekki półcień. Nie lubi być przesadzana.

środa, 4 maja 2011

wierzba energetyczna

W ostatnich latach możemy zaobserwować znaczny wzrost cen surowców energetycznych. Wpływa to na koszta utrzymania domów, w szczególności w okresie zimowym.
 
Nic więc dziwnego, że ludzie szukają rozwiązań tańszych i bardziej opłacalnych, niż tradycyjne ogrzewanie gazowe czy elektryczne. Do takich rozwiązań należy produkcja energii poprzez spalanie wierzby energetycznej. Rośliny określane tym mianem występują na świecie w kilkuset gatunkach. W Polsce jest ich koło 28. Roślina ta cieszy się spora popularnością, ponieważ jest ona rośliną wyjątkowo plenną i posiada wysokie zdolności przystosowawcze do środowiska. Nie ma wysokich wymagań, co z kolei sprawia, że możemy ją uprawiać na ziemiach mało urodzajnych. Produkcja wierzby energetycznej, może więc być nie tylko doskonałą alternatywą dla osób chcących ogrzewać swoje domostwa tym sposobem, ale również dla rolników chcących uprawiać ten gatunek wierzby.
 

Wierzby możemy spotkać w dwóch formach:

drzewiastej - wierzba iwa, wierzba biała, wierzba krucha, wierzba siwa

krzewiastej - wierzba iwa, wierzba wiciowa, wierzba trójpręcikowa (wierzba migdałowa), wierzba szara (łoza), wierzba uszata, wierzba rokita, wierzba purpurowa (wiklina).

Szybko rosnące gatunki odmian krzewiastych są najpopularniejszym surowcem przetwarzanym na biomasę. 
Uprawa ta jest wyjątkowo atrakcyjna, gdyż można zagospodarować nią pola i łąki, które do tej pory stały odłogiem, ze względu na słabą jakość gleby. Uprawa wierzby energetycznej nie wymaga od rolnika większego wkładu pracy. Jedynie w pierwszym roku po założeniu uprawy, musimy prowadzić wzmożoną ochronę herbicydową. Ponieważ wierzba bardzo szybko się rozkrzewia, w kolejnych latach sama nie pozwoli chwastom na rozwój. Sadzonki, których zakupu możemy dokonać w takich miejscach jak giełda rolnicza czy szkółka poświęcona uprawie sadzonek tej rośliny, ukorzeniają się bardzo szybko. Co rok ścinane odrosty będą bardzo dobrze rozkrzewiać się co w kolejnych latach zaowocuje zwiększeniem plonów. Po założeniu takiej plantacji rolnik, zyskuje pewność, że będzie ona przynosiła mu zyski przez kolejne 20 lat.
Od roku 2007 rolnicy zajmujący się uprawą wierzby energetycznej otrzymują dotacje pochodzące z Unii Europejskiej. Prowadzenie takiej plantacji niesie za sobą szereg korzyści, które mogą przyczynić się do zagospodarowania terenów zdegradowanych i wykorzystania odłogów. Ponieważ Unia Europejska wymusza na elektrowniach, dokonywania restrukturyzacji i postępów w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego, uprawa wierzby energetycznej posiada bardzo optymistyczne perspektywy.

drzewa przy domu

Ochronną linię drzew sadzi się zawsze z tyłu budynku, ponieważ z przodu budynku powinien się roztaczać widok niczym nie przysłonięty. Pojedyncze drzewo od frontu czasami sadzi się jako element regulujący lub wypełniający element którego brakuje w obrysie działki.

Są pewne zasady kreacji przestrzeni ogrodu ponieważ drzewa rosnące w ogrodzie również nie powinny rosnąć w prostej linii ponieważ uważa się taki układ za niezbyt korzystny. Dawniej na wiejskiej posesji rozpowszechnione było sadzenie „drzewa domowego" które sadzono w odpowiednim dla tego celu miejscu dla  ochrony domostwa. Tę samą funkcję spełniały drzewa, które od dawna ustawiano na środku wiejskiego placu dzięki czemu drzewo było nie tylko symbo­lem ochrony, ale też centralnym punktem komunikacji między mieszkańcami wioski. Spośród chińskich roślin na ochronne drzewo wybiera­no odmianę wiecznie zieloną, bardzo długowieczną i płodną. Chińczycy uważają, że do tego celu najlepiej nadaje się cis drzewo iglaste, które ma wielką siłę symboliczną także w kulturze germańskiej. Jednak drzewa iglaste nie pasują do każdego otoczenia. Tam, gdzie brak ich wśród naturalnej roślinności, należy także w ogrodzie preferować raczej drzewa liściaste mimo że na jesieni będziemy musieli sprzątać zwiędłe liście. Do długowiecznych gatunków drzew należą też wierzby i cyprysy. Zapewniają one domowi wieczne szczęście a także poprzez swoja energię własną stwarzają warunki do zdrowego mieszkania.
Charakterystyka energetyczna sosny którą bardzo często spotykamy w ogrodach.
Dotykanie sosny przy­wraca równowagę emocjonalną, studzi rozgorączkowany umysł.­
Jej pole energetyczne  (w pro­mieniu pięciu metrów od pnia) łago­dzi stres i gniew. Przywraca spokój i wew­nętrzną harmonię. Silny zapach sosny sprawia, że drogi oddechowe udrożnią się a oskrze­la lepiej pracują. Żywica sosnowa, wyciąg z igieł i pędów poprawiają krwioobieg, uspokaja nerwy i łagodzi kaszel.
Charakterystyka energetyczna wierzby
Silne promieniowanie pola energetycznego tego drze­wa działa bezpośrednio na ludzką duszę. Trzeba być jednak ostrożnym, bowiem wzmacnia ona dobre, ale też i negatywne uczucia. Może, na przykład, pogłębiać depresję. Herbata z kory wierzby obniża gorą­czkę i działa przeciwbólowo.